Dilinden dinlemeden yüzünün ve vücudunun görüntüsünden anlatacaklarını okumak, görmek mümkün. Hudut ve cephe boylarının izleri kalmış üzerinde.
Kendisine kalan gövdesinin bir kaç yerindeki şarapnel kurşun yaralarının derin sıyrıkları, Batı Cephesi'nden görüntüler, kopan kulağı, bir gözü, gövdesinden ayrılan bir kolu da Doğu Cepheleri’nin bu askerde bıraktığı get yerleri, gedikleri olmuş. Böylece vücudunun üçte biri şimdiden gömülmüş toprağa. Ama bu kopuk yerleri, başarılı geçen savaşmalarının nişanları kabul ediyor.
Savaşmalarının izleri ve savaş anılarının çizgileri ile dolu varlığını seksen altı yıl yurt uğruna adamışlığın aramızda yaşayan canlı örneği Kamil Çavuş, Petekkaya köyündendir. Yirmi iki yaşından otuz beş yaşına kadar cephe cephe savaşmış durmuş.
Askerliğinin parlak geçen yıllarında, bir ara Deveboynu'ndaki (1877-1878) Osmanlı-Rus Savaşı onun da boynunu bükmüş. Burada savaş onun deyimi ile ana, baba gününe dönüşmüş. Şehirlere yakın boyun ve gediklerde hep böyle olurmuş. Boğaz boğaza vuruşmalar neyse, ateş yağmuru başlar, top atışlarıyla da yıldırımlar düşermiş. Bizim Kâmil Çavuş da burada böyle yıldırıma çarpılmış.
Onun görünen bu haline çarpılmadan başka bir ad vermek olanaksızdır. Çeşitli harp malulleri vardır. Onlar da varlıklarından parçalar vermişlerdir. Kâmil Çavuş'unki bunlara benzemiyor. O dosdoğru savaşın yıldırım çarpmasına uğramış, yarım fakat diri kalmış bir gazi asker. Bunca anıları arasında, en çok üzerinde durduğu, kendi köyü Petekkaya'nın boynunda tek koluyla savaşırken aldığı yara ve onun nişanıydı.
“Benim askerlik kaderim de boyunlarda savaşmakmış” diyor, tek gözü yarasına takılıp kalıyordu.
Hart Ovası… Prut Batağı gibi…
Hart Ovası, 1711’de Osmanlı-Rus savaşlarının geçtiği yerlerden biri olan Prut Batağı gibiydi… Doğu Anadolu'da Türk ordusunun oyununa gelen Ruslar’ın (1878) bir batağa saplanıp kaldıkları yer Bayburt'un Hart Ovası’ydı. Kazıklanma bir saplanıştır bu. Şaşkınlık ve neye uğranıldığını bilememek vardı.
Düşmanın o sabah gözleri dört açılmış, usları durmuştu. O sabah savaşın kumanda edildiği Türk tarafındaki tepeden ışıl ışıl bir aydınlık yayılmış ovaya. O gün bugündür bu ova, Hart değil Aydıntepe Ovası’dır.
Cemal Yetişen - 93 Harbi Notlarından- Bayburt Postası Arşiv
Kendisine kalan gövdesinin bir kaç yerindeki şarapnel kurşun yaralarının derin sıyrıkları, Batı Cephesi'nden görüntüler, kopan kulağı, bir gözü, gövdesinden ayrılan bir kolu da Doğu Cepheleri’nin bu askerde bıraktığı get yerleri, gedikleri olmuş. Böylece vücudunun üçte biri şimdiden gömülmüş toprağa. Ama bu kopuk yerleri, başarılı geçen savaşmalarının nişanları kabul ediyor.
Savaşmalarının izleri ve savaş anılarının çizgileri ile dolu varlığını seksen altı yıl yurt uğruna adamışlığın aramızda yaşayan canlı örneği Kamil Çavuş, Petekkaya köyündendir. Yirmi iki yaşından otuz beş yaşına kadar cephe cephe savaşmış durmuş.
Askerliğinin parlak geçen yıllarında, bir ara Deveboynu'ndaki (1877-1878) Osmanlı-Rus Savaşı onun da boynunu bükmüş. Burada savaş onun deyimi ile ana, baba gününe dönüşmüş. Şehirlere yakın boyun ve gediklerde hep böyle olurmuş. Boğaz boğaza vuruşmalar neyse, ateş yağmuru başlar, top atışlarıyla da yıldırımlar düşermiş. Bizim Kâmil Çavuş da burada böyle yıldırıma çarpılmış.
Onun görünen bu haline çarpılmadan başka bir ad vermek olanaksızdır. Çeşitli harp malulleri vardır. Onlar da varlıklarından parçalar vermişlerdir. Kâmil Çavuş'unki bunlara benzemiyor. O dosdoğru savaşın yıldırım çarpmasına uğramış, yarım fakat diri kalmış bir gazi asker. Bunca anıları arasında, en çok üzerinde durduğu, kendi köyü Petekkaya'nın boynunda tek koluyla savaşırken aldığı yara ve onun nişanıydı.
“Benim askerlik kaderim de boyunlarda savaşmakmış” diyor, tek gözü yarasına takılıp kalıyordu.
Hart Ovası… Prut Batağı gibi…
Hart Ovası, 1711’de Osmanlı-Rus savaşlarının geçtiği yerlerden biri olan Prut Batağı gibiydi… Doğu Anadolu'da Türk ordusunun oyununa gelen Ruslar’ın (1878) bir batağa saplanıp kaldıkları yer Bayburt'un Hart Ovası’ydı. Kazıklanma bir saplanıştır bu. Şaşkınlık ve neye uğranıldığını bilememek vardı.
Düşmanın o sabah gözleri dört açılmış, usları durmuştu. O sabah savaşın kumanda edildiği Türk tarafındaki tepeden ışıl ışıl bir aydınlık yayılmış ovaya. O gün bugündür bu ova, Hart değil Aydıntepe Ovası’dır.
Cemal Yetişen - 93 Harbi Notlarından- Bayburt Postası Arşiv
