Bayburt Postası - Merhum sanatçı İbrahim Erkal’ın da amcasının oğlu olan Prof. Dr. Erkal, sunumunda Âşık Sümmani’nin hayatından kesitler ve edebi kişiliğine dair önemli bilgiler paylaştı.
Kendisi de Sümmani gibi Narmanlı olan Erkal, "Sümmânî bizim yörenin şairlerinden, âşıklarındandır. O Narmanlı olma hasretiyle, bizim de o coğrafyada yetişmemizle, büyüklerimizden sürekli Sümmânî'yi dinledik. Onlardan, babamdan, amcamdan dinleyerek edindiğim bilgileri akademiye geçince derli toplu bir şekilde bir araya getirmek için uzun yıllar çalıştım" diyerek Sümmânî ile olan kişisel ve akademik bağını vurguladı.
Sunumunda Sümmânî'nin 1861-1915 yılları arasında yaşadığını ve 54 yıllık kısa ömrüne çok yoğun ve geniş bir kültür birikimi sığdırdığını belirten Prof. Dr. Erkal, "Dokuz yaşında bade içip Erzurum'a gelerek Erbabi’den usta eğitimi alan Sümmânî, rüyasında gördüğü Gülperi'yi bulmak amacıyla ömrünün yaklaşık yarısını gurbet illerde, Orta Asya coğrafyalarına kadar uzanan bir yolculukla geçirmiştir. Gittiği her coğrafyada izler bırakmış büyük bir sanatkârımızdır" dedi.
Prof. Dr. Erkal, Sümmânî'nin en meşhur türküsünün, “Ervah-ı Ezelde Levh-i Kalemde” eserinin olduğunu belirterek, bunun dışında birçok bilinen türküsünün daha bulunduğunu söyledi.
Prof. Dr. Erkal, Âşık Sümmânî'nin Erzurumlu Emrah'tan sonra ve Karslı Âşık Şenlik ile birlikte âşıklık geleneğinin en temel taşlarından birini oluşturduğunu vurgulayarak, "Kendisine has bir müziği, makamı da vardır ki biz ona 'Sümmânî makamı' ya da 'Sümmânî ağzı' deriz. Bu, Sümmânî'ye has bir söyleyiş tarzıdır ve âşıklar halen daha bu ağzı kullanırlar," ifadeleriyle Sümmânî'nin âşıklık geleneğindeki özgün yerine dikkat çekti.
Prof. Dr. Abdulkadir Erkal sunumunu Sümmânî’nin başından geçen “Ağa'ya Verilen Ders” ve “Yetim Kız Çocuğu” hikayelerini anlatarak tamamladı.
Her hafta Cuma günleri gerçekleştirilen Kültür Sohbetleri şiir sunumları, İmdat Sancar, Uğur Dündar, Serdar Eslek, Cengiz Acun, Mahmut Çakıcı, Umut Kına, Hasan Kanat’ın sahne sunumları ve koro türküleriyle devam etti.
