Bayburt Üniversitesi

Bayburt Üniversitesi’nde konuşmacıydım. Erzurum’a indiğimde yılın ilk karına ayak basmış oldum. Eski Erzurum kışlarını hatırlatan bir kar görüntüsü yoksa da, İstanbul’un yanında karla örtülü bir beyaz kış kentiydi. Dağların başındaki beyaz tülbentler şahaneydi. Üniversiteden beni iki harika insan karşıladı: Yrd.Doç. Esen Taşğın ve Doç. Mehmet Yalçın. Üniversiteye doğru yola çıktık.

Dağların inanılmaz güzelliği büyüleyiciliği içinde yol alırken Kop geçidine yaklaştık. Kar her yeri beyaz bir masa örtüsü gibi örtmüş bizi bekliyordu sanki. 3000 metreye yakın yüksekliğiyle kışların korkulan rüyası Kop Geçidi sakin sakin yol verdi bize. Bayburt görününce ne kar kaldı, ne rüzgar… Bakınca avuç içi gibi her şey görünüyor. Eski Bayburt taşı kalsa da maalesef eski Bayburt evlerinden bir sokak dahi kalmamış kültür mirası olarak. Bir iki tane eski ev varmış sadece. Bu nedenle Bayburt Üniversitesi Rektörü Çaykaralı Prof.Dr. Murat Mollamahmutoğlu’nun üniversite giriş kapılarını Bayburt taşından yaptırması içime biraz su serpti. Meslek lisesinde taş işçiliği bölümü var. Bayburt taşını bir marka yapmayı planlayan rektör Murat bey çok iddialı.
 
Çünkü mekan insanı belirleyendir. Kimliksiz evler dağlara bile gölge düşürmüştü. 2500 üniversite öğrencisinin okuduğu ve kendine “kent” olmayı layık görenler için kentli olma ve kent kültürü de gerekir. Gümüşhane çok eski bir kentti, Bayburt ise çok yeni. Bu nedenle sosyalleşmeye ihtiyacı var. Üniversite olan ve adı “kent” olan bir yerde sinema, tiyatro ve benzeri sosyal alanlar mutlaka bulunur. Bulunmalıdır.

Oysa sineması bile yok! Öğretim görevlilerinin sosyal ve kültürel ihtiyaçlarının karşılanması ne olacak? Onlar yüksek lise öğretmeni mi?
 
YÖK bunları neden düşünmez?
 
Ama tüm bunların yanı sıra şahane bir şey olmuş, Kurucu Rektör Murat bey, Bayburt Üniversitesi görevini kabul etmekle bir buçuk yılda büyük bir iş başaracağının vizyonunu vermiş. Bilim adamlığı, vizyonerliği konuşmamız sırasında da dikkatimi çekiyor. Bugün az rastlanan idealist bir bilim adamıyla sohbet etmek bir zevk. Bu kısa sürede Bayburt Üniversitesi 15 Eylül 2008’den bugüne kadar boş durmamış, 44 bilimsel yayın sahibi, hem de 12 tanesi önemli bilimsel dergilerde yayınlanmış. Demek ki, ‘mazaretler değil marifetler iltifata tabii’ lafı doğru.
 
Eğitim Fakültesine Adana ve İstanbul’dan gelenler var. Mühendislik Fakültesine İstanbul, Ankara ve İzmir’den… Meslek Lisesi ise bölgeye hitap ediyor. Öğrenciler ev bulma sıkıntısı çekiyor. Talep çok, arz az ve bu öğrenci aleyhine kullanılıyor. Yerli halk bunu kazanç sanıyor.
 
Bayburt en fazla göç veren yerlerden biri ülkemizde. Türküsü bile var: “Giydim çarıkları terk ediyorum Bayburt’un dağlarını…”
 
Rektörün konuşması önemliydi: “21. Yüzyılın üniversitesinin temelidir bu üniversite.”
Bayburt Üniversitesi Bilgi İşlem Merkezi minyatür bir ODTÜ donanımına sahip... 650 m2 kütüphane ve e-kütüphane devrede.
 
“Üniversitenin misyonu nedir? Ne olmalıdır?” Bunları anlattığım konuşmam çok beğenildi. Yeniden bahar şenliklerinde buluşmaya söz verdik.

Yola çıktığımızda Kop geçidinde tipi vardı. Göz gözü görmüyor ve kar beyaz bir şal gibi araçları sarıyordu. Bu şaldan sıyırıp elimizi ayağımızı Erzurum’a attık kendimizi. Hafif yağan kara şükredip uçağa koştuk. Yine mi rötar… Yine mi!

Neval Sevindi / İzmir'de dünyaya gelen Nevval Sevindi, Ankara Üniversitesi Antropoloji bölümünden mezun olduktan sonra Klasik Arkeoloji ve Antik Yunan alanında Master yaptı. Sevindi, 1987 yılında Dünya Bankası'nın Çukurova Bölgesi Gelişim Projesi'nde görev aldı. Serbest yazılarına bu yıllarda başlayan Sevindi, 1990 yılında Cumhuriyet Gazetesi Yunus Nadi Uzun Metrajlı Sinema Senaryosu Ödülü aldı. Yeni Yüzyıl Gazetesi'nin çıkışından itibaren kadın-erkek ilişkileri, kadın hakları, sosyal ve kültürel politikalar üzerine yazılar yazmaya başladı. Yeni Yüzyıl için dönemin gündemdeki ismi Fettullah Gülen ile New York'ta ses getiren seri röportajlar yapan Sevindi, bu röportajlarını kitap olarak da yayınladı. Sevindi ayrıca Samanyolu TV'de demokrasi kültürü, kadın hakları gibi alanlarda programlar yaptı. Uzun süre de Zaman Gazetesi'nde bu alanlarda yazdı. Nevval Sevindi, 1998 yılında kanserle mücadelesinden başarıyla çıktı. Kanser ve kanser hasta hakları üzerine de çalışan ve kanser hasta dernekleri oluşturan Sevindi bu çalışmasıyla Sağlık Bakanlığı'ndan da ödül aldı.    Sevindi'nin, aralarında "Aşk Kapıyı Her Zaman Çalar", "Kent ve Kültür", "Ne Kadar İlgi O Kadar Sevgi" ve "Daha Fazla Özgürlük" adlı kitapların da olduğu yayınlanmış 13 kitabı bulunuyor.