Özlüyoruz...

Bayburt Postası'nın kurucusu Osman Okutmuş’un aramızdan ayrıldığı 1992 yılı, Bayburt Postası için bir dönüm noktasıydı. Gazetenin yayın hayatına devam edebilmesi için Bayburt’un kanaat önderleri yazıları ve telefonlarıyla, iş adamları ve siyasileri ise destekleriyle yalnız bırakmamıştı ama gazetenin çıkabilmesi için en önemli bölümden, mürettipler, makine ustaları bir bir çekilmişti aramızdan...

Temel taşlar sırasıyla oynamaya, ayrılıklar sıklaşmaya başlamıştı. Gazete ve matbaa mutfağının, en emektarlarından, önce Zafer Okutmuş, ardından Sakıp Okutmuş sessiz sedasız ayrılmıştı aramızdan. Tayyip Turgut, Selami Keskin, Ahmet Dağlar gibi isimler de bu ayrılıkların ardından adeta Hoca Ali Efendi Matbaası'na küsmüş, matbaa da tıpkı Bayburt Postası sayfaları gibi sessizliğe bürünmüştü.

Sonra ki yıllar daha sancılıydı. Yakup Okutmuş vardı gazetenin başında. En güçlü günlerin yazı işleri müdürü, artık yalnızdı. Kardeşi Ragıp Okutmuş ve yeğenleriyle, o sessiz sedasız geçen günlerde bir yol kazasına uğranmaması için ağır yükün altına girmişti.

1990'lı yıllarda benzer sessizliğe gömülen ve adeta amansız hastalığa yakalanan Anadolu basını, yüzlerce evladını kaybetmişti. Sonra fırtına durmuş, ayakta kalanlar, halsiz ve dermansız bir şekilde tek tek başlarını uzatıp, “hayret, hala yaşıyoruz” demişti. “Hala yaşıyoruz” diyenlerden biri de Bayburt Postası’ydı. Sessiz sedasız sayılarla bu süreç tersine çevrilmiş, yine yoluna devam etmesi sağlanmıştı ama Bayburt Postası yine kayıp vermişti. Yerel basın adına en zor ve en acımasız günlerin yaşandığı yıllarda Bayburt Postası'nı yaşatan Yakup Okutmuş da, yoktu artık... 

Yakup Okutmuş ?? yıl önce ayrılmıştı aramızdan. Bayburt Gazeteciler Cemiyeti önünde yapılan tören ve Yeni Cami bahçesinde kılınan namazın ardından, o omzumuzdayken Şehit Osman mezarlığının yolunu tutmuştuk. Dedesinin, babasının, kardeşlerinin, diktiği fidanların, hayran olduğu Bayburt manzarasının ve çok sevdiği hemşehrilerinin yanına bırakmış, öyle ayrılmıştık yanından. İşte o günden bu güne tam ?? yıl geçti... Canlı hatırasını yaşatmaya çalıştığımız bugünlerde, geriye dönüp baktığımızda aklımız ve fikrimiz hâlâ onun anlattıklarında, nüktelerinde, şakalarında, sevdalarında...

Ne kadar da özlemişiz meğer...