Vallahi de, billahi de, tallahi de ben bu doğup büyüdüğüm kenti sevmiştim, yaklaşık 40-45 yıldır yapılan bütün yanlışlara rağmen hâlâ da vazgeçmedim yine seviyorum. Bu öyle kuru kuruya sevmek değil, ben de kendimce daha gelişsin daha güzel olsun diye emek veriyorum.
Çocukluğumda Şingah’ta evimizin üst katındaki küçük odamda sabah uyanınca tam karşı pencereden bakınca önce Taşın Başı’nı, Kaleardını ve suya aşağı sesi beni besleyen Çoruh ile Kızıldağı; yan pencereden bakınca da Kale’yi ve hendek mahallesini seyretmeyi sevdim.
Çok küçükken mahalle arkadaşlarımla küfür yarışmasında birinci oldum diye annem Sürmene biberiyle ağzımı gözümü biberleyerek ömrü billah bir daha değil küfür, ağzıma kötü laf almayışımı sevdim.
Komşularımız Gara Memnüne, Gara Zöhre, Gara Saniya ezelerimi sevdim. Küçük lastik topumuzla Kösegilin bacaların boynunda oynarken kırdığım küçük pencere camını dert etmeyen Köylülerin iki kuma değil iki bacı gibi geçinen Havva ile Rahime ezeleri sevdim. Komşumuz Televizyon hakkı ve Mahbube ablayı sevdim.
Hepenlerin dibinde Cengiz’le gizli gizli kitap okumalarımızı sevdim, bazıları şimdi aramızda olmayan Hemoş, Loli, Osman, Kösegilin Osman, Yusuf, Necdet, Asker, Kürdüm ve daha bir sürü top arkadaşımı sevdim. Galardı’nda bağıra çağıra top oynamayı, çimmeyi, Şehitosman’a ve Kale’ye çıkmayı ve hele hele Goruh’u çok sevdim!
Bayburt’un ben rengini, sesini, dağını taşını, Kale’sini Çoruh’unu, havasını bulutunu, çiçeğini yemeğini vee asıl insanlarını sevdim! Bu son söylediğim bazı arkadaşlarıma pek mantıklı gelmese de samimiyim!
Zaten bir yeri, bir şehri sevmenin pek mantığı da olmaz, aklı da. Aslında bir çok nedeni de olabilir ama nedensiz de seversiniz o yeri..
Beşik kertmesi gibi bir şey bu sanırım! Ya da yaşadıkça içinize yerleşen aidiyet! Orda doğarsınız ve.. Neyse işte ben kalktım gözümü burada açtım, ilk burayı gördüm burayı sevdim, burayı sevince de bana dünyanın en güzel yeri gibi gelirdi. Sonra büyüyünce, kıyaslama bilgim geliştikçe, memleketimin hakikaten güzel ötesi bir yer olduğunu anladım.
İstanbul’da kendimi hep sürgün hissettim, ekmeğimi orda kazandım ama memleketimden vazgeçmedim. Elbet bazen hemşerilerimin kentsel tahribatlara tepkisizliğine çok kızdığım zamanlar oluyor ama sonra onlara da hak veriyorum.
Amaa el insaf ya hu! Yanlışlar bitsin artık. Çoruh’a son yapılanı hazmedemiyorum, bu iktidar döneminde de önceki dönemlerde de sürdürülen yanlışların artık sona ermesini istiyorum.
Alt yapıya yapılan yatırımlar gibi doğru adımlar atılmasını istiyorum. Çok mu? Çünkü benim gibi memleket sevgisi babadan miras biri bile kentinden yavaş yavaş soğuyorsa varın siz dışardan gelenleri düşünün.
Bu kenti sevdiğim için dert ediyorum. Yılda ortalama 3-4 kere geldiğim yer umurumda olmaz, yoksa bana ne, ben tam 7 yaşımdan beri çalışmışım didinmişim, çok şükür ‘tıkırım’ yerinde, kimileri gibi “alın atınızı..” diyebilirim!..
Oysa biliyorum ki memleketini, kentini, hemşerisini sevmeyen kendini de sevemez!
Mesela bu yıl bir kere ablama bir kere de Baksı’nın bir projesi için çok acele geldim gittim gene bir yanlışı gördüm. Neredeyse 2 bin yıllık, Kale’nin tam dibinden giden, Kaleardı yolunun karşısında tek kişilik dar patika yol, eski mezbahanın karşısında Kefeli’nin orda dozerle tarumar edilmiş ordan artık gidilmiyor. Önü kesilmiş. Yetmiyormuş gibi kale’nin dibindeki tarihi değeri olan kayalar parçalanmış. Sebep bir borunun geçmesiymiş. Oysa o borunun karşıya geçmesinin çok daha az masraflı ve estetik yolu var!
Sayın Bekir Çetin döneminde Belediyenin kent planlamasıyla ilgili bir toplantısında, sayın Hacı Ali Polat döneminde Bayproje’nin düzenlediği bir kongrede ve sayın Mete Memiş dönem ve desteğinde yine Bayproje’nin planlaması ve Bekder’in katılımıyla kentin planlanması, kimliğinin korunması ve yapılaşması ile ilgili geniş katılımlı üç kongre yapıldı. Üçünde de bildiri sundum. İkisi kitaplaştırılarak ve internet ortamında yetkililere sunuldu. Sonuç alınıyor ama çok yavaş ve yetersiz.
Özveri ve çabalarını takdir ediyorum ama 4 yılda bir atama gibi değişen bu anlayışla olmaz bu birrr, ikincisi çıkarı olanla kötü olamayan bir siyasi irade tahripkar olur ve üçüncüsü de belli oldu ki kendine benzer kendi adamıyla, kendi mimarıyla, kendi inşaatçısıyla bu işler olmuyor ve olmazzz!
Bu geçmiş zaman güzeli kenti Goruğun katliamıyla başlayan, eski sanayi çarşısının yeriyle devam eden yanlışlar zinciri, Çoruh’un hapishane duvarlarıyla ve Bayburt gökdelenleriyle devam ediyor. Bu ve benzeri yanlışlara dur demedikçe yaramız iyi olmayacak.
Ama asıl kızgınlığım ve “kızım sana diyorum gelinim sen anla” tavrım hemşerilerime, onlar kentsel tahribata seselerini çıkarabilirler. Çünkü nihayetinde iktidar kendi ellerinde. Ben ‘öfkeden ya da muhalif tavırdan kör olmuş’ biri değilim. Allah aşkına bir geri durun da bakın ve söyleyin haksız mıyım?
Bu sevgilimiz kente çok yanlış yaptık bari bundan sonra yanlışları bitirmiş olalım, işimiz iyi ola ki, yüzümüz ağ ola!
Çocukluğumda Şingah’ta evimizin üst katındaki küçük odamda sabah uyanınca tam karşı pencereden bakınca önce Taşın Başı’nı, Kaleardını ve suya aşağı sesi beni besleyen Çoruh ile Kızıldağı; yan pencereden bakınca da Kale’yi ve hendek mahallesini seyretmeyi sevdim.
Çok küçükken mahalle arkadaşlarımla küfür yarışmasında birinci oldum diye annem Sürmene biberiyle ağzımı gözümü biberleyerek ömrü billah bir daha değil küfür, ağzıma kötü laf almayışımı sevdim.
Komşularımız Gara Memnüne, Gara Zöhre, Gara Saniya ezelerimi sevdim. Küçük lastik topumuzla Kösegilin bacaların boynunda oynarken kırdığım küçük pencere camını dert etmeyen Köylülerin iki kuma değil iki bacı gibi geçinen Havva ile Rahime ezeleri sevdim. Komşumuz Televizyon hakkı ve Mahbube ablayı sevdim.
Hepenlerin dibinde Cengiz’le gizli gizli kitap okumalarımızı sevdim, bazıları şimdi aramızda olmayan Hemoş, Loli, Osman, Kösegilin Osman, Yusuf, Necdet, Asker, Kürdüm ve daha bir sürü top arkadaşımı sevdim. Galardı’nda bağıra çağıra top oynamayı, çimmeyi, Şehitosman’a ve Kale’ye çıkmayı ve hele hele Goruh’u çok sevdim!
Bayburt’un ben rengini, sesini, dağını taşını, Kale’sini Çoruh’unu, havasını bulutunu, çiçeğini yemeğini vee asıl insanlarını sevdim! Bu son söylediğim bazı arkadaşlarıma pek mantıklı gelmese de samimiyim!
Zaten bir yeri, bir şehri sevmenin pek mantığı da olmaz, aklı da. Aslında bir çok nedeni de olabilir ama nedensiz de seversiniz o yeri..
Beşik kertmesi gibi bir şey bu sanırım! Ya da yaşadıkça içinize yerleşen aidiyet! Orda doğarsınız ve.. Neyse işte ben kalktım gözümü burada açtım, ilk burayı gördüm burayı sevdim, burayı sevince de bana dünyanın en güzel yeri gibi gelirdi. Sonra büyüyünce, kıyaslama bilgim geliştikçe, memleketimin hakikaten güzel ötesi bir yer olduğunu anladım.
İstanbul’da kendimi hep sürgün hissettim, ekmeğimi orda kazandım ama memleketimden vazgeçmedim. Elbet bazen hemşerilerimin kentsel tahribatlara tepkisizliğine çok kızdığım zamanlar oluyor ama sonra onlara da hak veriyorum.
Amaa el insaf ya hu! Yanlışlar bitsin artık. Çoruh’a son yapılanı hazmedemiyorum, bu iktidar döneminde de önceki dönemlerde de sürdürülen yanlışların artık sona ermesini istiyorum.
Alt yapıya yapılan yatırımlar gibi doğru adımlar atılmasını istiyorum. Çok mu? Çünkü benim gibi memleket sevgisi babadan miras biri bile kentinden yavaş yavaş soğuyorsa varın siz dışardan gelenleri düşünün.
Bu kenti sevdiğim için dert ediyorum. Yılda ortalama 3-4 kere geldiğim yer umurumda olmaz, yoksa bana ne, ben tam 7 yaşımdan beri çalışmışım didinmişim, çok şükür ‘tıkırım’ yerinde, kimileri gibi “alın atınızı..” diyebilirim!..
Oysa biliyorum ki memleketini, kentini, hemşerisini sevmeyen kendini de sevemez!
Mesela bu yıl bir kere ablama bir kere de Baksı’nın bir projesi için çok acele geldim gittim gene bir yanlışı gördüm. Neredeyse 2 bin yıllık, Kale’nin tam dibinden giden, Kaleardı yolunun karşısında tek kişilik dar patika yol, eski mezbahanın karşısında Kefeli’nin orda dozerle tarumar edilmiş ordan artık gidilmiyor. Önü kesilmiş. Yetmiyormuş gibi kale’nin dibindeki tarihi değeri olan kayalar parçalanmış. Sebep bir borunun geçmesiymiş. Oysa o borunun karşıya geçmesinin çok daha az masraflı ve estetik yolu var!
Sayın Bekir Çetin döneminde Belediyenin kent planlamasıyla ilgili bir toplantısında, sayın Hacı Ali Polat döneminde Bayproje’nin düzenlediği bir kongrede ve sayın Mete Memiş dönem ve desteğinde yine Bayproje’nin planlaması ve Bekder’in katılımıyla kentin planlanması, kimliğinin korunması ve yapılaşması ile ilgili geniş katılımlı üç kongre yapıldı. Üçünde de bildiri sundum. İkisi kitaplaştırılarak ve internet ortamında yetkililere sunuldu. Sonuç alınıyor ama çok yavaş ve yetersiz.
Özveri ve çabalarını takdir ediyorum ama 4 yılda bir atama gibi değişen bu anlayışla olmaz bu birrr, ikincisi çıkarı olanla kötü olamayan bir siyasi irade tahripkar olur ve üçüncüsü de belli oldu ki kendine benzer kendi adamıyla, kendi mimarıyla, kendi inşaatçısıyla bu işler olmuyor ve olmazzz!
Bu geçmiş zaman güzeli kenti Goruğun katliamıyla başlayan, eski sanayi çarşısının yeriyle devam eden yanlışlar zinciri, Çoruh’un hapishane duvarlarıyla ve Bayburt gökdelenleriyle devam ediyor. Bu ve benzeri yanlışlara dur demedikçe yaramız iyi olmayacak.
Ama asıl kızgınlığım ve “kızım sana diyorum gelinim sen anla” tavrım hemşerilerime, onlar kentsel tahribata seselerini çıkarabilirler. Çünkü nihayetinde iktidar kendi ellerinde. Ben ‘öfkeden ya da muhalif tavırdan kör olmuş’ biri değilim. Allah aşkına bir geri durun da bakın ve söyleyin haksız mıyım?
Bu sevgilimiz kente çok yanlış yaptık bari bundan sonra yanlışları bitirmiş olalım, işimiz iyi ola ki, yüzümüz ağ ola!
Bahir Oltulu 6 Yıl Önce
Aramızda on yaş olan Ahmet ağabeyimin yazdıklarını okuyunca; sanki kendi çocukluğunu değil de çocukluğu Bayburt'ta geçmiş olan beni anlatıyor hissine kapıldım. O kadar ortak nokta ve ortak duygu var ki şaşırmamak elde değil. Demek ki dedim kendi kendime; bu ortak yaşanmışlık duygusu bizi doğduğumuz yere bağlıyor. Sonradan sonraya içimizde açılan yara kanadıkça çocukluğumuza sığınıp umar peşinde koşuyoruz ama nafile. Yazar Feridun Andaç'ın ortaokul resim öğretmeni Fuat İğdebeli'nin doktorunun dediği gibi " Açılan yara, doğduğun yerde kapanır " Ondandır dönüp dolaşıp doğduğumuz yere koşmamız. Sen çok yaşa Ahmet ağabey...
vah çoruh 6 Yıl Önce
merağ etme ahmet efendi coruğ o betonlardan gurtulup hürriyetine kavuşacak çocuklarla coruğ corğla çocuklar barışacak ama o harcanan paralara yazık olacak söz kimin görecekler
M.Emin KUMKUMOĞLU 6 Yıl Önce
Hislerimize tercüman oldun kardeşim sağ ol iyi gün dileklerimle bayramınız kutlu olsun..
Nuran Güler 6 Yıl Önce
Benzer anılarıma birkez daha sarıldım. O güzel günler anılarda değil,süreklilikte ve gelecek kuşakların yaşamlarında da olmalıydı. Kaleminize, yüreğinize sağlık sevgili Ahmet Ağabey. Saygıyla...
Ali kılıç 6 Yıl Önce
Ganimeti fırsat talan
Nejat Karslı 6 Yıl Önce
Ahmet ağabey.. Ağzına yüreğine.. Kalemine sağlık.. Birde şu atıl hale gelen havuzu yaz..
Umut Özkan 6 Yıl Önce
sonuna kadar haklısınız..Bayburt dahil ülke genelinde özellikle büyük-sanayileşmiş yerlerde şehirciliği eskiden beri başaramadık.. Çoruh'un projesi taş diye başladı betonu döküp gidiyorlar şuan mesela..
Temuçin 6 Yıl Önce
Kalemin ve yüreğin sağolsun. Umarım okurlar, okurlar da düşünürler, düşünürler de doğruyu görürler...
Fırat Kızıltuğ 6 Yıl Önce
Dağlar yakına geldi, Avcı okuna geldi, Çal benim deli gönlüm; Bayburt aklıma geldi.
Bayburt lu Salih 6 Yıl Önce
De gardaş, de, he he he, Bayburt un tahrip edilmesi ile ilgili ne kadar söylesen haklısın, lakin sizin dediğiniz gibi içim yanıyor. Siz yazar olarak bizlerde bu sayfalarda yorumlar ile Bayburt un bu durumu ile alakalı çok söz sarf ettik fakat nafile, inanın ki şu an ağlamaklı bi hal ile bu satırları yazıyorum. En olanlardan hatırlatma yapayım; 1- Devlet kendi eli ile , hakkında deprem tehlikesi olarak bir rapor yayınlanmayan hazır binayı yıkıyor, ve ipek yolu güzergahının önemli kavşak noktasına yeni hükümet binası dikmek için tahribat yapıyor, şehri planlı genişletmek ve nezih bir şehir haline getirmek varken, bir de yoğun trafiğin içerisine hapis ediyorsunuz. Ha kaldı ki yıkılan binanın zemininde biz karşı tarafta sanayi çırağı olarak gider top oynar ve buradan Çoruh ta yüzer dik bu alanın betonlaşması , taaa o zaman da yanlıştı, fakat hazır Devlet binasını yıkıyorsunuz Milli servet, burayı ihtiyacı olan başka devlet kurumuna verip,zayi etmesek,bu kadar zenginmiyiz.
Bayburtlu Salih 6 Yıl Önce
Yazının devamı! 2-Kentsel dönüşüme uğrayacağını duyduğumuz, eski sanayi alanının ve mukemmel bir yeşil bölgesi olan bu bölgeyi hem şehir parkı yapmak, hem yeni hükümet binası otaparkları yapmak, hemde dünya kültüründe olsun Osmanlı kültüründe olsun her şehrin bir meydanı olur, keşke bu meydan çarşı merkezinde geniş bir alan da olsa idi,bu mümkün değil, 3- Eski Saray bahçesinin yeniden kazandırılmasını halkın ekseriyeti istedi ama nafile 4-Çoruh nehrinin Cumhuriyet caddesi tarafı Zahit köprüsüne kadar beton dan arındırılsın ve Cumhuriyet caddesi araçlar için gidiş, Ozulu caddesi geliş olarak planlansın şehir genişlesin büyüsün planlı hale gelsin, trafik konusu çözüme kavuşsun ; 5-İdeolojik olarak benim seriz veya benim semeyiz, doğru yapılan her şeye doğru demeliyiz. Rahmetli Ali Haydar ÖNER ağaçlandırma yaptı,sonrası yok, Halbu ki Bayburt un dört bir etrafı ağaç ve yeşillik olmalı, şimdi şunu duyar gibiyim, yav Bayburt ğış memleketi, geçiniz efenim, geçiniz, Hoşça kal Bayburt
mehmet bey.s.t.k. 6 Yıl Önce
Ahmet bey yazınız mükemmel,çare ne.!!,üç ayda bir s.t.k ve diğerler,i bir araya gelmeli "proje üretilmeli,tıpkı ist-bursa-konya-Erzurum-Trabzon ve g.hane gibi,yetkililere, sn valimize özellikle duyrulur,saygılar.
Atilla SEKMEN 5 Yıl Önce
Biz evi anahtarı, mahallede muhtarı O eski dostlukları, eskiciye satmışız Gözle görürüz ama, akılla düşünürüz Kağıtlarda pembe düş, yakıp çöpe atmışız