Yaşadığı ortamda duygu ve düşünceleri dile getirip tüm yurtta tanınan, Zihnî,Celali, Hicrani gibi şairlerimizde en çok işlenen tema, ayrılık acısı (hicran) ve vefasızlıktan şikâyettir. Emin Fevki Efendi de meşhur şarkısında, "Seni bî mürüvvet seni bîvefa / Kim kime etmiştir ettiğin bana" diye feryat eder.
Gurbette ve ortaokul talebesi olduğum yıllarda Hürriyet Gazetesi'nin arka sayfasında tam sayfa olarak şampiyon olan Bayburt Atlıspor Kulübünü görmek farklı duygular yaşamama sebep olmuştu. 70'li yılların sonundan 1992'ye kadar bu kulüp kapanmış, köylerde dahi cirit oynayan kalmamıştı. 1992 yılında tamamen Belediyenin gayretiyle kulüp yeniden kuruldu ve Kop, Saraycık, Berne gibi köylerde ve şehirde atasporumuz yeniden canlandı. Doksanlı yıllarda bir Bayburtspor toplantısında belediyeyi az yardım yaptığı için eleştirenlere bir zamanlar başarılı olduğumuz ciriti, atasporumuzu hatırlatınca dalga geçmeye çalışanları rahmetli Osman Okutmuş gazetesinde sert bir şekilde uyarmıştı.
Şimdi şehirde törenleri şenlendiren, iftihar edilecek altı adet atlıspor kulübü var ama bir zamanlar neden ara verildiğini, yeniden nasıl faaliyete geçtiğini bu kulüplerin yöneticileri dahi hatırlamıyor. Seferberlik sonrası her şeyiyle sıfırı tüketen şehirde, Cumhuriyetin ilk yıllarında dini millî eğitimi başlatan az sayıdaki insanın, sanatları, üretimi, taşçılığı, fırıncılığı, demirciliği, nalbantlığı, marangozluğu yeniden başlatarak şehre hayat verenlerin anılmadığı gibi.
VEFASIZ
Dünya mutluluğu bir kısa rüya
Gurbette ve ortaokul talebesi olduğum yıllarda Hürriyet Gazetesi'nin arka sayfasında tam sayfa olarak şampiyon olan Bayburt Atlıspor Kulübünü görmek farklı duygular yaşamama sebep olmuştu. 70'li yılların sonundan 1992'ye kadar bu kulüp kapanmış, köylerde dahi cirit oynayan kalmamıştı. 1992 yılında tamamen Belediyenin gayretiyle kulüp yeniden kuruldu ve Kop, Saraycık, Berne gibi köylerde ve şehirde atasporumuz yeniden canlandı. Doksanlı yıllarda bir Bayburtspor toplantısında belediyeyi az yardım yaptığı için eleştirenlere bir zamanlar başarılı olduğumuz ciriti, atasporumuzu hatırlatınca dalga geçmeye çalışanları rahmetli Osman Okutmuş gazetesinde sert bir şekilde uyarmıştı.
Şimdi şehirde törenleri şenlendiren, iftihar edilecek altı adet atlıspor kulübü var ama bir zamanlar neden ara verildiğini, yeniden nasıl faaliyete geçtiğini bu kulüplerin yöneticileri dahi hatırlamıyor. Seferberlik sonrası her şeyiyle sıfırı tüketen şehirde, Cumhuriyetin ilk yıllarında dini millî eğitimi başlatan az sayıdaki insanın, sanatları, üretimi, taşçılığı, fırıncılığı, demirciliği, nalbantlığı, marangozluğu yeniden başlatarak şehre hayat verenlerin anılmadığı gibi.
VEFASIZ
Dünya mutluluğu bir kısa rüya
Derinden ah eder onu bilenler
Uçarsın adeta mutlusun güya
Gurbet yıpratıcı zor bizim eller
Yazar sahiplenmez güzel sözleri
Bu devir çok değil sözünün eri
Anma yaşananı bîvefa yari
Bakmamış o gözler yazmamış eller
Koy gitsin yoluna sen yoluna bak
Yoluna yoluna kal çırılçıplak
Yine vefasızdan kaç köşe bucak
Yarana tuz basar hoyratça eller.
Aralık 2019
Aralık 2019
Vefa kalmadı insanlarda. Bu yüzdendir ki vedalar tercih edildi...insan hayatında ne ye vefa duymuşki, ah de vefa.dostlukta vefa,sanata vefa,sanatçıya vefa,hayatın her safasında vefadan yoksun bir millet haline gelmişiz.Onun içinde her şeye ilim,e ,sanat a,vs her şeye veda eder hale gelmişiz.