Soma’da yaşanan elim kazanın elbette tarifi yok.
Öyle zannediyorum ki bugünlerde vicdanı olan herkes gülümserken dahi suçluluk duyuyor.
Buna sebep olanlar elbette cezalarını çekecekler.
Fakat yine biliyoruz ki ihmali olanların cezalandırılması gidenleri geri getirmeyecek.
Her imanı olan gibi yine inanıyoruz ki, rızkı için orada can verenler şehadet mertebesine erdiler.
Belki imanı olanları teselliye sevk eden yegâne noktada burasıdır.
Fakat bu günlere has olmayan, son zamanların acımasız istismarcılığı bugünlerde de devreye girdi.
Bugün orada, gerçekten ateşin düştüğü yerde yanan, acılı insanların tepkilerini anlayabiliyorum.
Rabbim teselli etsin diyerek.
Çünkü kulu aciz bırakan bir durum var ortada.
Anlayamadığım insanlar, bu hadiselerden rant devşirmeye çalışan, acılara, sosyal medya üzerinden “adice” hile katanlardır.
“Acılı aile” formatına girerek olayları provoke etmeye çalışan, bu sebeple de gerçek acıya şaibe karıştırıp aşağılaşanlardır.
Ben şimdi olaylarla ilgili fırsat devşirenlerin algılarını biraz farklı bir yöne çevireyim mi?
Evet, aslında hepimiz için bir milat olsun bu acı.
Mesela, bugün acının düştüğü yeri haklı olarak her yönüyle masaya yatırdık; olması gereken de bu.
Peki, yaşanalar şu anda ülkemizin genelinde, “biraz daha fazla kazanayım” diyerek işçisinin hakkından çalan diğer patronların vicdanına da bir milat olacak mı?
“Daha az vergi ödeyeyim” diyerek devletin ve milletin hakkından çalıp daha yüksek standartlarda yaşamamıza mani olan ama bunu da hukuki zemmine uyduran işverenlerin vicdanında da bir milat olacak mı mesela?
Ya da trafikte, bugün ağladığımız madenci kardeşlerimizin diğer kardeşlerini, canavarlaşarak yok etmeye çalışanlar; onların da vicdanı yumuşayacak mı?
Daha onlarca örnek sayabilirim; sizlerde sayabilirsiniz elbette.
İşte bugün bu acının devam ettiği sıralarda, belki de “içi sızlıyor” gibi gördüğümüz pek çok kimse hala başkalarının can güvenliği, hayat standardı ve huzuru konusunda suç işlemeye devam ediyor.
Neden?
“Bu yaşananlar beni bulmaz” diyerek.
Ya da “bana gelene kadar cebimi doldurmaya devam” diyorlar.
Evet, bir milat olsun işte.
Denetim yapanların vicdanları bundan böyle daha sıkı devreye girsin.
İyileri tenzih ederek diyorum ki, “Beni görme” anlamına gelecek hareketlere karşı vicdanlarıyla baksınlar.
Vicdanlarımızı yeniden sorgulayalım, ne olur ibret alalım.
Yarın olduğunda, kapitalizmim gündeminde boğulan acılar gibi bu da diğer acıların yok olmasına bir ibret vesikası olamadan unutulup gitmesin.
Olsun arzu etmeyiz, lakin acıları istismar edenler bilmelidirler ki kendilerine ait olanları da istismara ediyorlar.
Sosyal medyayı “deccallaştıran” bu acı fırsatçılarına pirim vermeyelim.
Bu ülke hesabı olanların hesabımı tahsil edecek büyüklükte ve birikimdedir.
Sokakları terörize ederek adalet arayanlar bu ülke için iyilik isteyenler değillerdir.
Acı hepimizindir.
Rabbim şehadete eren kardeşlerimizin yakınlarına, eşlerine, çocuklarına sabırlar ihsan eylesin.
Amin!....
