Türk Dünyası Parkı’nı geçip, Çoruh kıyısı boyunca yürüyüşe başladığınızda, sizi ilk karşılayan onun hüzünlü yaşam mücadelesi oluyor. Görünürdeki manzara bir ayakkabı boyacısını andırıyor fakat onun ki biraz daha başka. Ekmeğini kazandığı o sandık; kimi zaman yemek masası, kimi zaman oturma odası, kimi zamansa yatak oluyor onun için… Adı: Mehmet Yıldırım… 55 yaşında… Gerek kendi mesleği olan ayakkabı boyacılığından kazandığıyla, gerekse çevreden yapılan yardımlarla hayat savaşı veriyor Çoruh’un hemen yanı başında… Havaların ısınması en çok Mehmet Yıldırım’ı mutlu ediyor. Şaşkın bakışlar, umurunda bile değil. O tüm sefaletine rağmen güneşin ve hayatın tadını çıkarmanın peşinde.
Mehmet Yıldırım’ın boyacı sandığına sığdırılmış hayatı, 9 yıl önce ailesinin dağılmasıyla başlıyor. 9 yıldır yalnız yaşayan Mehmet Yıldırım, inşaat işçiliği ve hamallık serüvenlerini anlatıyor…
“Artık yorgunum” diyor…
“Eskisi kadar güçlü değilim… Ancak boyacılığa gücüm yetiyor…”
Ve devam ediyor:
“Yaşamak için çalışmalıyım. Bir boya sandığı yaparak ayakkabı boyamaya başladım. Yalnız yaşadığımdan bana gerekli olan her ne varsa sandığımda taşıyorum. Gelip geçenin şaşkın bakışlarına alıştım artık.”
