Kapkara bir gök beliriyor tepemizde. Göz gözü görmüyor. Acılar birbirine karışıyor. Birilerinin hayalleri o tabutlarla beraber gidiyor ve gömülüyor toprağa. Çocuklar tıpkı babalarının elini tutuyormuşçasına avuçluyor toprağı. Sıkıyor, sıkıyor… Sanki yanan canının karşılığında kaybettiğini geri almak istercesine. Bırakmıyor uzun bir süre sonra açıyor avuçlarını ve o minicik ellerinden kum tanelerinin kayıp gidişine çaresizce bakıyor. Ama gözlerinde tarif edilemez bir ışık fark ediyorum. Yılmamış, teslim olmamış, yenilmemiş bir ışık… Kime çevirsem kafamı aynı ışık var gözlerine. Bir insan bu kadar canı yanmışken nasıl bu kadar dimdik durabilir aklım almıyor.
Sonra tekrar çıkıyorum o derinliğin ortasındaki ağacın dalına. Gururla oturuyorum bu sefer; çünkü o kara bulutların altında yatan kırmızı beyaz ırmakları görüyorum artık. Dalgalanan şanlı bayrağın o bulutları nasıl savurduğunu görüyorum. Şahadete bulanmış dualar duyuyorum. Vatan için ant içmiş bu milleti tanıyorum. Burası Türkiye biliyorum.
gazi mustafa kemalda savaşlara katıldı,dünyanın kuruluşundan bügün ve kıyamete
kadar savaş devam edecektir,zira her şey Allahın dediği olur,kuranda 550 yerde,
cihat ayeti vardır,bilgilerinize.