Bayburt İl Özel İdarespor, final maçına kadar getirdiği başarının sonunu getiremese bile, bu yıl Bayburt’a ve Bayburtluya büyük bir heyecan yaşattı. Yaşanan tablo, özlemin hangi noktalara geldiğinin göstergesiydi. Yaşayanlar çok iyi bilir ki, 1986 yılında Bayburt, futbol anlamında tarihi yıllarından birini yaşamış, tüm şehir sarı siyah bayraklardan geçilmez olmuştu. O günlerden kalma deplasman yolculukları hala meclislerde zaman zaman konuşulur. Coşkulu Amasya (Merzifon), Erzurum (Tek 12 Mart), Gümüşhane ve Tokat (Erbaa) yolculukları ballandıra ballandıra hala anlatılır.
Pazar günü (dün) Ankara Cebeci’de yaşananlarında o günlerden farkı yoktu. Bu coşku, 1986 ruhunun tekrar dirilebileceğinin ayak sesleriydi adeta. Bayburt ayağa kalkmış, bayraklar yıkanmış, davul zurna çalınmış, yola çıkılmıştı. Ama olmadı, finalde kaybettik. Canları sağ olsun.
Bayburt İl Özel İdarespor ile gurur duyuyoruz. Finalde kaybetmiş olsalar da, yine coşkuyla karşılanacaklar. Ve Bayburt tarihinde “gönüllerin şampiyonu” olarak yerlerini alacaklar.
***
Bu genç takım az kalsın bir mucizeyi başaracaktı. “Ah, keşke biraz daha destek olunsaydı” hayıflanmalarını bir kenara bırakıp, “bak demek ki olabilirmiş” demeliyiz. Başta Bayburt Valisi Kerem Al olmak üzere İl Özel İdaresi Genel Sekreterine, İl Genel Meclisi eski ve yeni Başkanlarına takımımıza verdikleri destekten dolayı teşekkür ediyoruz. Bayburtluya teşekkür ediyoruz. Ankara’ya çevre illerden adeta çıkartma yapan Bayburtlunun bu özverisine, bu sahiplenişine gönülden teşekkür ediyoruz. Ve “bak demek ki olabilirmiş” düşüncesini biraz daha düşünüp, seneye 3. Lige yine Bayburtlulardan oluşmuş ama arkası sağlam bir takımla çıkmanın hesaplarını bu günden yapmalarını bekliyoruz.
En büyük teşekkürümüz ise takımımızda ter döken gençlere. Antrenörleri Şükrü Kayalı nezdinde hepsine “helal olsun” diyoruz.
Ve 1986 ruhuna sesleniyoruz:
- Ey ruh, sensen gelen, bu çok iyi… Bak ama değilsen, “küserüg, demedi deme”.