Nasrettin Hoca’ya geldi komşusu, dedi ki:
-Hocam bana bir akıl ver, yol göster…
-Hayrola, de hele komşu, anladığım bir işse yardımcı olayım.
-Hocam biliyorsunuz benim evim bir tek odadan ibaret, yanında bir de ufacık ahır… Ahırda bir at, bir eşek, bir de ineğimiz var…
-Eee?
-E’si sığmıyorlar hayvanlar oraya, tepişip duruyorlar, ben ne yapayım?
Hoca azıcık düşündü, dedi ki:
-At’ı sizin eve al, bir hafta sonra gel durumu bana bildir.
-Aman hocam nasıl olur, böyle bir çare olur mu ki?
-Yahu benden akıl istemiyor musun, yap dediğimi.
Yaptı komşusu ve bir hafta sonra geldi. Hoca sordu:
-Nasıl durum?
-Yahu Hocam, at huzurumuzu kaçırdı, kişniyor, pisliyor, kokuyor…
-Güzel güzel, sen şimdi eşeği de al sizin odaya…
-Hocam sen benimle eğleniyor musun, bu nasıl çözüm?
-Yahu sabırlı ol be adam, al eşeği içeri, bir hafta sonra gel, ver yine raporu…
Bir hafta sonra rapor, gene yakınmalar… Hoca bu kez de “ineği al” eve dedi…
Uzatmayalım, adamın bir hafta sonraki yakınmaları ayyuka çıktı:
-Hocam inek böğürüyor, eşek anırıyor, at da bildiğin gibi… Bırakıp evi kaçacağız neredeyse.
-Tamam komşum at’ı ahıra al, bir hafta sonra gel ver raporu.
Bir hafta sonra geldi komşu, “Biraz rahatladık” diyor. Hoca “Eşeği de al ahıra” diyor, bir hafta sonra azıcık daha rahatladıklarını söylüyor komşu. Hoca “Tamam komşum şimdi at’ı da al ahıra gel bir hafta sonra…”
Bir hafta sonra Hoca’ya dualar:
-Yahu hocam Allah senden razı olsun, vallahi rahat yüzü gördük, dünya varmış yahu!
Hoca celallendi:
-Ulan ahmak, bana ilk geldiğinde de yine böyle değil miydi? Neye dua ediyorsun?
Evet, Türkiye bu “komşu” gibilerle dolu, balık bellekli milyonlar var bu ülkede. Kendisinin başına her türlü sıkıntıyı açanlar, “Bak sıkıntını def eyledik” diyerek yaptıklarını geri alınca, duacı oluyorlar…
Evet, Türkiye bu “komşu” gibilerle dolu, balık bellekli milyonlar var bu ülkede. Kendisinin başına her türlü sıkıntıyı açanlar, “Bak sıkıntını def eyledik” diyerek yaptıklarını geri alınca, duacı oluyorlar…
İLİŞTİRİ: Bu fıkra hiçbir yayında (kitap vesaire) yoktur. Bundan yıllar yıllar önce bir gazetedeki köşemde yazmıştım, sonra bir kez de sosyal medyada paylaşmak aymazlığında bulundum, birisi “Hocam izin verirsen paylaşayım” dedi, verdik, o da “orta malı” olarak paylaşmış, böylece sanki anonim sanıldı. Yok değildir, benimdir, benim derlememdir, aksini iddia edene, arşivimden o gazeteyi çıkarırım, benden eski yazan da olmuşsa, özür dilerim…
